Ο εγκέφαλός μας αποτελείται από τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια νευρικά κύτταρα  ή νευρώνες με συνδέσεις που ενώνουν πάνω από 100 τρισεκατομμύρια σημείων. Είναι ένα “δάσος “ νευρώνων. Τα σήματα ταξιδεύουν μέσω του “δάσους “ των νευρώνων για να σχηματίσουν τη βάση των αναμνήσεων ,των σκέψεων και των  συναισθημάτων. Καθώς μεγαλώνουμε και αναπτυσσόμαστε αυτοί οι νευρώνες συνδέονται ο ένας με τον άλλο και επικοινωνούμε με εκατομμύρια συνδέσεις. Μέσω των νευρώνων και αυτών των συνδέσεων θυμόμαστε και ελέγχουμε τις κινήσεις μας. Η μνήμη είναι το πώς αποθηκεύουμε και ανακαλούμε πράγματα που νοιώσαμε, μάθαμε ή βιώσαμε.
 Υπάρχουν δύο τύποι μνήμης: η πρόσφατη και η αποθηκευμένη. Κάθε μνήμη που έχουμε, ακόμη και αυτή που “χάσαμε” παράγουν φυσικές αλλαγές  στον εγκέφαλο. Οι μνήμες σχηματίζονται και αποθηκεύονται σε πολλές περιοχές του εγκεφάλου, αλλά η πιο ενεργή και ουσιώδης περιοχή είναι ο ιππόκαμπος, μια περιοχή  βαθειά στο κέντρο του εγκεφάλου, που είναι σαν μικρό θαλάσσιο άλογο.
 Η μνήμη στην περιοχή του ιππόκαμπου μας επιτρέπει να αναγνωρίζουμε και να ξεχωρίζουμε ανάμεσα σε παλιούς φίλους και νέες γνωριμίες ή να βρούμε ένα δρόμο γύρω από μια περιοχή. Ακόμη βοηθά να κατανοήσουμε και να δοκιμάσουμε νέες εμπειρίες με βάση τις παλιές. Ο ιππόκαμπος βρίσκεται στο επίκεντρο της ικανότητας να αφομοιώνει την νέα πληροφορία και να την ενσωματώνει στα ήδη γνωστά. Καθώς βιώνουμε και μαθαίνουμε νέα συμβάντα, τα κύτταρα στα κέντρα μνήμης σφίγγουν και ενισχύουν τις συνδέσεις των νευρώνων που είναι γνωστές ως συνάψεις.
 Η ικανότητα των εγκεφαλικών κυττάρων να σχηματίζουν γρήγορα νέες συνάψεις και ν’ απομακρύνουν τις παλιές, αναφέρεται σαν νευρολογική πλαστικότητα. Μεγάλος αριθμός συνάψεων και μια πολύ πυκνή δομή ειδικών συναπτικών δομών που καλούνται «κουμπιά», ευνοούν την γρήγορη ανάπτυξη και επεξεργασία των πληροφοριών που αποθηκεύονται από τα συνδεδεμένα κύτταρα. Στην ουσία η νευρολογική πλαστικότητα είναι το φυσικό ισοδύναμο της μάθησης ενώ η συναπτική πυκνότητα είναι περίπου το ισοδύναμο της μνήμης.
 Οι νεανικοί εγκέφαλοι  παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα νευρολογικής πλαστικότητας που παράγουν μεγάλους αριθμούς διασυνδεδεμένων συνάψεων. Να γιατί οι νέοι μαθαίνουν γρήγορα και έχουν αποθηκευμένες ισχυρές αναμνήσεις. Καθώς μεγαλώνουμε ο αριθμός των συνάψεων και η ικανότητα να σχηματίζουμε γρήγορα καινούργιες μειώνεται σταθερά. Και αυτό βέβαια είναι η φυσιολογική γήρανση. Οι  άνθρωποι με alzheimer ή τον πρόδρομό του, την ήπια νοητική έκπτωση, βιώνουν πιο  γρήγορη απώλεια και της πλαστικότητας και του αριθμού των συνάψεων. Κι αυτό  συμβαίνει όταν οι αναμνήσεις αρχίζουν να ξεθωριάζουν ή ακόμη χειρότερα όταν χαθούν εντελώς.
 Πως γίνεται η διατήρηση των αναμνήσεων;
 Μολονότι η απώλεια μνήμης μπορεί να αρχίσει γρηγορότερα, τα πρώτα σημάδια της αρχίζουν να εμφανίζονται μετά την ηλικία των 40. Σ’ αυτή την ηλικία οι περισσότεροι αρχίζουν να ξεχνούν πράγματα, ή πρόσωπα, ή καταστάσεις και αυτό δεν είναι μια επίπτωση της γήρανσης αλλά ένα πρόωρο σημάδι της νοητικής έκπτωσης. Η γήρανση επηρεάζει την ανατομία του εγκεφάλου και την φυσιολογία.  Μετά τα σαράντα η φαιά ουσία συρρικνώνεται. Σε κάθε δεκαετία ο εγκέφαλος σταθερά χάνει κάποια εγκεφαλικά κύτταρα που καλούνται νευρώνες και κάποιο από  το περιβάλλον εγκεφαλονωτιαίο υγρό.